Geïntegreerd samenleven
Interview met dr. Jinling Li
Partner FOUR-D & Antropoloog
Geïntegreerd Samenleven
“We bouwen woningen en wijken voor gemeenschappen”. Als je dat als uitgangspunt neemt voor ontwikkeling van vastgoed, dan maak je andere keuzes die het geluk van de bewoners ten goede komt. Het uitgangspunt ‘geluk’ voor de bewoner is interessant; Na afronding van mijn promotie-onderzoek ben ik als antropoloog actief geworden in het vastgoed omdat ik ervan overtuigd ben dat wonen meer inhoudt dan alleen gebouwen. In een continue veranderende wereld blijft het in de kern gaan om mensen. Natuurlijk moeten we zorgen dat woningen technisch en kwalitatief goed gebouwd zijn en betaalbaar blijven. Maar het is ook belangrijk te blijven streven naar een inclusieve en duurzame samenleving. We hebben gemeenschappen hard nodig om al onze uitdagingen het hoofd te bieden.
Realiseren van een thuis
Bij projectontwikkeling streven we ernaar een warm thuis en een sterke onderlinge verbinding te creëren voor alle bewoners. We bevorderen gemeenschapsgevoel en gezamenlijke herinneringen door interessante activiteiten en belevenissen aan te bieden, en verminderen zo de eenzaamheid die in het hedendaagse leven ontstaat. En dat allemaal in balans tussen wonen, werken en ontspanning. Bij de projecten waar ik actief bij betrokken ben, begint het met de gesprekken in de wijk en directe betrokkenheid van huidige en mogelijk toekomstige bewoners. In de vertaling naar de gebiedsvisie horen ook keuzes in diversiteit van de toekomstige bewoners. Diversiteit van bewoners kan zitten in leeftijd, sociale klasse, etniciteit, levensfase etc. Het zorgt voor een hoger zorgvermogen in de buurt.
Samengaan van culturen: Meedoen is uitdagend
Hoewel cultuur geen statisch gegeven is, voor mensen die uit een andere cultuur komen zijn er vier modellen geweest voor deelname aan de dominante cultuur in hun gastland van het acculturatieproces: Assimilatie en segregatie waren de twee meest voorkomende manieren waarop veel van de migranten die in de jaren ’70 naar Nederland kwamen onderdeel werden van de Nederlandse samenleving. Bij assimilatie geef je als nieuwkomer je culturele achtergrond helemaal op en integreer je volledig in de cultuur van je gastland. Het probleem met het assimilatiemodel is – naast verlies van culturele identiteit – dat zich een gevoel van ongelijkheid ontwikkelt vanuit de beleving dat de dominante cultuur in het gastland superieur zou zijn. Juist de kinderen van die migranten worstelen heel sterk met het verlies van identiteit en gevoel nergens echt bij te horen. Een ander model is het segregratie model,. Dit model geeft de grootste maatschappelijke uitdagingen, diepgaande en wijdverspreide gevolgen die alle aspecten van het leven van individuen en gemeenschappen beïnvloeden. Het belemmert sociale cohesie, economische kansen, onderwijsresultaten, gezondheid, culturele dynamiek, burgerparticipatie, veiligheid en de algehele gelijkheid binnen een samenleving. Het aanpakken van segregatie vereist integrale en holistische beleidsmaatregelen gericht op het bevorderen van inclusie, gelijkheid en sociale rechtvaardigheid. Wat overblijft zijn integratie en marginalisatie. Integratie houdt in dat migranten zowel hun oorspronkelijke cultuur behouden als elementen van de nieuwe cultuur overnemen. Dit resulteert in een harmonieuze mix van beide culturen. Marginalisatie beschrijft een situatie waarin individuen geen sterke band hebben met hun oorspronkelijke cultuur noch met de nieuwe cultuur. Dit kan resulteren in gevoelens van vervreemding en verlies van culturele identiteit.
Gemeenschappen vragen om begrip
Met de uitdagingen in welzijn, wonen en zorg zijn gemeenschappen essentieel. Menselijk geluk heeft twee kanten, een individuele kant, de mens wil de eigen regie hebben over zijn of haar eigen leven, en een gemeenschapskant, de mens wil ergens bij horen, de mens is in wezen een kuddedier. In die gemeenschappen is wederkerigheid heel belangrijk. Dat ontstaat in mijn beleving pas als mensen in contact staan en begrip hebben voor elkaar en voor de diversiteit in cultuur en gebruiken.
En dat is een enorme uitdaging mede doordat we hele dominante verdienmodellen hebben zoals bijvoorbeeld zichtbaar in de mediabedrijven. Die bedrijven werken sterk polariserend door de keuzes van onderwerpen, de stereotypering en kunnen leiden tot negatieve framing. Dat is heel confronterend en veroorzaakt een intollerantie en onbegrip voor alles dat anders is. Gemeenschappen beginnen juist met begrip en acceptatie voor en van elkaar. Een mooi begin zou meer diversiteit in de media kunnen zijn gezien de impact die dit heeft op de gehele samenleving.
Synergie en Holistische benadering
Integratie betekende voor mij dat mensen meedraaien in de samenleving. Ik woon ruim twintig jaar in Eindhoven, en ik heb mijn studie interculturele communicatie in Tilburg gedaan, gevolgd door een promotieonderzoek in Antropologie. Tegelijkertijd heb ik mijn culturele erfenis opnieuw leren kennen, bijvoorbeeld door mij te richten op de cultuur rond TCM gezondheidszorg.. De integratie van westerse geneeskunde en TCM kan leiden tot een meer omvattende benadering van gezondheidszorg. De westerse geneeskunde is reductionistisch, sterk gericht op biomedische wetenschappen, objectieve metingen en technologische interventies om ziekten te diagnosticeren en te behandelen. De focus ligt op reductie tot een individue, terugbrengen van een complexe aandoening tot eenvoudige onderdelen en symptoombestrijding met herstel van biologische functies.
De Traditionele Chinese Geneeskunde (TCM) is gebaseerd op een holistische visie waarbij gezondheid wordt gezien als een balans tussen lichaam, geest en omgeving. Diagnose en behandeling zijn gericht op het herstellen van deze balans door middel van natuurlijke methoden en het stimuleren van het zelfhelend vermogen van het lichaam. Bijvoorbeeld, een patiënt die herstelt van een operatie kan baat hebben bij pijnbestrijding en antibiotica, terwijl acupunctuur en kruidenpreparaten kunnen helpen bij het versnellen van het herstel en het verminderen van bijwerkingen.
In een tijd waarin de gezondheidszorg voortdurend evolueert, is het essentieel om open te staan voor diverse benaderingen en het potentieel te erkennen van een geïntegreerd systeem. Door westerse geneeskunde en traditionele Chinese geneeskunde samen te brengen, kunnen we een meer volledige en effectieve gezondheidszorg bieden die een grote bijdrage kan levern aan welzijn, wonen en zorgpreventie. Mijn studie naar de TCM heeft mijzelf veel inzicht gegeven en is voor mij persoonlijk en is hopelijk voor anderen heel waardevol. Ik denk dat gebruik van meer oude wijsheid uit de TSM een grote bijdrage kan leveren aan welzijn, wonen en zorgpreventie. Hoe krijgen we balans in de gemeenschap en creëren we zelfhelend vermogen? Het is misschien wel het beste voorbeeld van de welzijnswaarde die het omarmen van diversiteit in de cultuur kan brengen.
